Fajne te niektóre ikonki dostępne na Forum!
No dobra. Do rzeczy. Nie jestem tutaj od paplania głupot. Jestem od pilnowania porządku!
Zarówno kolej jak i tramwaje czy autobusy kochałem od zawsze.
Wiecie - ta komunikacyjna więź, miłość do czegoś co jest elementem większym niż pasja, odłam życia. Z tym się związałem, to czuję i z tym chcę pójść do grobu; wiem, że robię dobrze. Jestem sobą. Notuję, przeżywam wartościowe chwile. Pamiętam długimi latami, wiecznie.
A co chwila kolejne odchodzi...
Rok ~2001.
Od wielu lat z moich Pabianic doglądałem, że wieczorny pociąg do Ostrowa Wielkopolskiego wiąże się z wagonami BHP. Wiadomo, podniecająca oliwkowa barwa, mylne określana "wojskową"... Kręciło mnie to wówczas już na tyle bardzo, że zwykłem zachodzić na stację czy gdzieś pod tory zawsze w okolicy godziny przejazdu pociągu. "Od zawsze" kurs wieczorny miał na haku lśniącego, pomarańczowego pocztowca.
Obserwowałem pracę w ambulansie - urzędnicy dzielnie segregowali do specjalnych przegródek masę przesyłek. Na stacji podjeżdżał z magazynu akumulatorowy melex i kolejarze rzucali kolejne worki z przesyłkami do tegoż "pomarańczka". Wagon Pdn był oznaczony przepisowo na boku i z tył niebieskim, wręcz granatowym światłem. Uwielbiałem to!
Tak bardzo ukochałem ten pociąg, że nieustannie aż do 2004 roku go "nawiedzałem" niemal codziennie; blisko stacji mieszkam. Codzienna tradycja - obejrzeć Pdn+BHP. W 2003 oliwkowe BHP jeździło także rano do Łodzi. Wówczas relacja była wydłużona aż do Poznania. Pamiętam, jak czasem jechałem tym wagonem, jakże szczęśliwy.
W grudniu 2004, o zachowanej na zawsze godzinie 18:23 ostatni raz widziałem ten skład w Pabianicach. Wiadomo, zmienił się rozkład jazdy. Jednocześnie na PKP zaprzestano z użytkowania ambulansów pocztowych. Mego słynnego "Ambulans nr. 454" widziałem jeszcze tylko raz potem - na bocznicy w Poznaniu Głównym. Nigdy później już się nie "spotkaliśmy".
W 2005 sporadycznie na nową obsadę relacji Łódź-Poznań prócz standardowych "Bh", które zastąpiły BHP podsyłano Bdhpumn. Zawsze starałem się nimi przejechać. W 2006 znikły bezpowrotnie. Szkoda.
Pociągi kolonijne - to była dopiero gratka!
"Pociąg specjalny do Kołobrzegu odjedzie spod peronu numer jeden"
"Pociąg specjalny relacji Pabianice - Zagórz odchodzi z peronu pierwszego"
Usłyszeć taki skrzek z pabianickich megafonów - rzecz bezcenna.
Ujrzeć ten skład - rzecz nie do opisania.
Zawsze prowadziły go ET22. No, raz była EU07.
Przeważnie takimi właśnie pociągami jeździłem na obozy.
Był i "Pabianice - Chojnice", łączony z "Pabianice - Kołobrzeg".
Pociągi jeździły raz przez węglówkę a raz przez Kutno. Z reguły po drodze podczepiano inne wagony specjalne, kolonijne. To było przeżycie! Usłyszeć na Kaliskiej:
"Pociąg z Pabianic do Kołobrzegu przez Toruń, Bydgoszcz, Chojnice odjedzie z toru przy peronie szóstym..."
Ostatni kolonijny "odszedł" w 2004 roku. Był złożony z samych jedynek. PKP nie miało na stanie dostatecznej ilości dwójek.
Po 2004 wszelkie "kolonijne" czy "obozowe" wobec kosmicznych stawek PKP idą z Kaliskiej w postaci specjalnego, dołączanego wagonu.
Szkoda, wielka szkoda...
Pomarańczowe EN57.
Od połowy lat 90 do 2005 roku w Pabianicach roiło się od pomarańczowych jednostek. Fuj, jakież to było paskudne! Nienawidziłem tych barw. Takie nieładne... I nie tęsknię za nimi. Wówczas najbardziej wychwalałem "malowanie bydgoskie". Jakże mi miło, że "bydgoskie" szybko stało się... ogólnopolskim!
Prząśniczka.
"Pociąg pospieszny z Łodzi Kaliskiej do Gorzowa Wielkopolskiego przez Sieradz, Ostrów Wielkopolski, Poznań, Krzyż odjedzie spod peronu numer trzy"
Godzina 11:23. Prząśniczka. Nigdy tego nie zapomnę. Nigdy!
To był dopiero pociąg, ah!
Stare, czerwone szablonowe tablice... Klimat, klimat!
I relacja do Gorzowa... Aż się chciało żyć. Ile to ja się tym najeździłem do Poznania...
W 2004 zabrali nam i Prząśniczkę skracając ją... do Poznania.
Włókniarz.
Inny "flagowy" skład z Pabianic. Włókniarz do Wrocławia/Poznania/Szczecina. Trzeba było się nieźle głowić, by wiedzieć do jakiej części dzielonego składu trafić! Długi pociąg, bite 16 wagonów, nie mieścił się w peronach.
Dawniej obsługiwał go ED73. Tym też się człowiek najeździł, eh.
Prywaciarze.
Pamiętam pierwszych prywaciarzy zaglądających do Pabianic. Cóż, to była istna gonitwa. TEM2 w Pabianicach! Focić!
A były to lata 2004-2005. Wówczas się zaczął prawdziwy szał na to. Teraz CTL, PCC czy inni - normalna sprawa, codzienność.
Aktualnie prawdziwe, dawne PKP zaszło. Zaszło za horyzont, zginęło tragicznie pod torami swej własnej kolei.
To już nigdy nie wróci, to żyje tylko w nas, naszych wspomnieniach. W momentach, które niegdyś zdawały się być niezbitą codziennością!
"
Ceńmy to co mamy. Ceńmy, bowiem nie znamy dnia ani godziny"...
Ukochany "piętrowiec" mija się z towarowym prowadzonym ET22. Godzina 18:25. 2004 rok. Ostatnie podrygi dawnej kolei na pabianickich torach...
To były czasy! Czerwone światło w tle się tli, znak rychłego końca...
A ileż wówczas jeździło ET40? Wszystko zanika, ET40, ukochane "BOMBY" zostaną wycofane w najbliższym czasie. I ET42 powoli zanikają z linii, kilka już stoi miesiącami w rezerwie... Przemija stara, dobra kolej! Tak jak i parowozy...
Jakiś pospolity dzień. 18:22, przyjechał osobowy z Ostrowa. Kierownik pociągu i konduktorka wykrzyknęli za mną "do jakiej gazety?" odkrzyknąłem "narazie do żadnej, ale obiecuję... Kiedyś zamieszczę!"
Toteż zamieszczam. Żyjcie ludzie zdrowo, niech Wam zdrowie dopisuje.
Łączy nas jedno - wielka miłość, pasja. Do prawdziwej kolei; tego co powoli acz skutecznie odchodzi w niepamięć...
Nikt nie wróci nam wspomnień. Dlatego spisujmy to, co widzieliśmy, kochamy, pamiętamy. Watro... Wierzcie mi, warto!
Wszystko co dobre skończyło się w 2008 roku...
);
