Łódzkie Forum Komunikacyjne

Zachęcony przez Admina, postanawiam przenieść dyskusję tutaj (i wykładam moje racje, które niekoniecznie muszą być bardziej mojsze niż Waszsze).
Cóż, w fotografii zwykle stosuje się dość konserwatywne proporcje kadrów. Od 3:2, przez wszelkie inne formaty, po w miarę nowoczesne, syfrowe, 4:3.
Oczywiście, wszelkie odstępstwa są rzeczą normalną, o ile mają jakiś cel. Tylko czy celem jest kadrowanie na upartego nie do końca udanej fotki?
Pozostawiam to do zastanowienia.

pzdr,
krzyskup

Ja zawsze staram się używać jednego kadru z:
3:2, 2:3, 4:3, 3:4, 16:9, 9:16.
Najpierw "ręcznie" obcinam zdjęcie, a potem sobie dopasowuję, która proporcja najbardziej jest zbliżona do tej pierwszej i wtedy ją ustawiam i ponownie obcinam co zbędne.

Mi potrzebna jest o tym lekcja

Po co lekcja? Proste: albo 800x600 albo 800x533.

A 750x500?

Sawika denerwują zdjęcia które nie mają 800 na którymś z boków.

Zdecydowanie uważam, ze konsekwentnie należy stosować którąś z dwu zasadniczych proporcji ("komputerowa" lub typowa dla klisz). Odstępstwa oczywiście możliwe w wyjątkowych, uzasadnionych przypadkach (np. panorama)

Zasadniczo to mój aparat nie trzyma ani 4/3 ani 3/2, ale trudno, będę obcinał te 3 (po zmniejszeniu do 800 na dłuższym boku) gratisowe linie
W sumie jestem na tak z ograniczaniem do tych proporcji, ale oczywiście z możliwością odstąpienia w naprawdę wyjątkowych sytuacjach.

Popieram - niestandardowe proporcje jeśli mają jakiś cel kompozycyjny i tylko wtedy.